Soepp bindt eerste avond

Blog / Food / Recepten / 11 March 2017

Tekst: Lynn Buiter

Foto’s: Demi Hageman

Keukenprinsessen

Met het project Soepp Bindt staan ontmoetingen in de keuken centraal. Ontmoetingen tussen vrijwilligers en mensen die naar Alkmaar zijn gekomen – in afwachting op een beter leven en/of een verblijfsstatus. Kookkunsten worden samengevoegd en vormen de basis voor een uitgebreide maaltijd. Het hoofdgerecht van vanavond is de Bosnische bonensoep Pasulj, een specialiteit van Indira Najetovic. Behalve Pasulj staat ook op het menu: brood met hummus, bulgursalade, Turkse Pita en Bosnische Burek.

Rauwe ui als tussendoortje

Veertien vrouwen hebben zich verzameld in het Eetlab, een professionele, sfeervolle keuken aan de rand van Alkmaar. Na een warm welkom door Sophie en Ema, de meiden achter Soepp Bindt, verschijnen de eerste, groene ingrediënten op tafel. Iedereen stelt zich voor aan de hand van een groente en al snel worden de eerste recepten uitgewisseld. Ik leer dat Bosnische tomaten veel lekkerder zijn dan Nederlandse tomaten en dat een rauwe ui prima dient als gezond tussendoortje. Na het voorstelrondje worden de kookschorten omgeknoopt en gaan de handen uit de mouwen.

Spaanse groenten
De keuken vult zich met de geur van sudderend, gekruid kalfsvlees voor de Pasulj. Samen met de Irakese Taghreed snijd ik uien, (heel veel) knoflook, wortel en tomaat voor in de soep. Na het snijden van de groenten spiek ik even bij mijn buurvrouw aan het aanrecht, Günay uit Azerbeidzjan. Ze schept de ingrediënten van de Turkse Pita door elkaar. “Wat zit er allemaal in?”, vraag ik. “Spaanse groenten, ui, feta, een halve citroen en peper”. Ik kijk even in de schaal, op zoek naar de ‘Spaanse groenten’. Günay wijst naar een zak spinazie en knikt: “Spaanse groenten”. “Oh, je bedoelt spinazie?”, vraag ik lachend. “Ja, ja, ja, spinazie groenten”. We proeven de vulling en zijn het eens: niets meer aan doen. Günay schept de vulling in het bladerdeeg en ik smeer de hapjes in met eigeel. Günay wuift mijn lepel weg en maakt een smeergebaar met haar handen. Even laten schuiven we de hapjes in de oven en vertelt Günay lachend dat ze haar zoon hier niet zo blij mee maakt, Pita zonder vlees.

Ieder zijn ding

Voor de Bosnische Burek is Venera de aangewezen persoon. Onder het toeziend oog en met een klein beetje hulp van de anderen, tovert zij het deeg en gekruide gehakt in een mum van tijd om tot één van haar Bosnische specialiteiten. Ze schuift de Burek in de oven en besprenkelt deze even later nog met een botersausje. Nog heel even de oven in en het resultaat is daar.

Vork in de soep
Een aantal vrouwen staat rondom de soeppan en kletst met ‘chef’ Indira, die zich een klein beetje zorgen maakt. De kidneybonen zijn iets te kort geweekt en worden niet echt gaar. Taghreed pakt een vork en gooit hem in de soeppan. Met grote ogen bekijken Indira en de anderen het tafereeltje. Taghreed lacht: “Het werkt echt hoor! Gooi bestek in de pan en de ingrediënten worden sneller gaar”.

Genieten geblazen
Van alle etensgeuren loopt het water ons in de mond. Om de trek te stillen, genieten we al tijdens het koken van wat broodjes met verse hummus, gemaakt van kikkererwten, wortel, knoflook, ui en citroen. Ondertussen wordt de tafel gedekt en legt een aantal dames de laatste hand aan de bulgursalade. De Bosnische Pita en Turkse Burek zijn ook gaar. Etenstijd! Alle gerechten op de rijk gevulde tafel vallen in de smaak en tot groot genoegen van Indira doen zelfs de nog niet helemaal gare kidneybonen niets af aan de smaak van de Pasulj. Iedereen geniet. Van het eten. Van elkaar. Het wordt duidelijk vanavond: eten bindt.